De schrijver Chesterton zei: ‘The modern world is full of the old Christian virtues gone mad.’ Oftewel: ‘de moderne wereld is vol van de oude Christelijke deugden die zijn dolgedraaid.’ Dolgedraaide deugden! Hij gelooft zelfs dat deze deugden in de wereld meer kwaad doen dan ondeugden. Ondeugden herkennen de meeste mensen en de meeste mensen stellen zich dan te weer. Maar dat ligt anders bij dolgedraaide deugden.
Ik wil het met u hebben over een denkbeeldig gezin in een echtscheiding. Ik heb niemand, maar tegelijk juist heel veel mensen voor ogen, want dit is uit leven gegrepen. We leven immers in een tijd waarin zeker 1/3 van de huwelijken in een scheiding eindigt. Kijk dus wat u kunt herkennen; en oordeel of er waarheid schuilt in wat ik zeg. Ik ga twee dolgedraaide deugden benoemen aan de hand van dit voorbeeld. En ik neem als tekst het grote gebod van Jezus: Mt. 22: ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf.
Terug naar het denkbeeldig gezin in een echtscheiding: ze hebben beide een best leuke baan; huisje; drie kinderen tussen 6 en de 11. Maar zij (laten we eens een ‘zij’ nemen) zegt uitgekeken te zijn op de ander. Ze voelt al jaren niets meer.
Goed. We moeten ons eerst afvragen: drinkt hij, slaat hij, misbruikt of mishandelt hij de kinderen? Nee, dat allemaal niet: dit is een man die beantwoordt aan de beschrijving van ‘een verantwoordelijk persoon’. Er is niets aan hand: hij heeft zo zijn fouten en vervelende trekjes waar je je aan kunt ergeren, maar hij heeft ook leuke kanten. Hij wil zelfs alles doen om het huwelijk te redden, bijvoorbeeld in therapie gaan. Geen reden dus om te zeggen: ik moet deze relatie nu verbreken.
Nee, dat is het dus allemaal niet: zij is gewoon op hem uitgekeken, voelt geen liefde meer. Op deze wijze verbreken vrouwen (en natuurlijk net zo goed mannen!) een huwelijk met drie kinderen. Ze zien dat kinderhart breken en toch doen ze dat! Hoe kan iemand dat voor zijn of haar geweten rechtvaardigen?
Dat kan en dat zit hem in dat éne zinnetje: de moderne wereld is vol van de oude Christelijke deugden die zijn dolgedraaid. Ze kan het rechtvaardigen met twee deugden die zijn ontdekt door Christendom, maar die van het Christendom zijn losgemaakt: de deugd van authenticiteit en die van het luisteren naar je gevoel.
Deze twee deugden zijn er niet altijd geweest. Ik begin even in de oude Griekse wereld: denk aan filosofen als Plato en de Stoa – daar komt het woord ‘Stoïcijns’ vandaan. In de oude Griekse wereld was de mens ingeklemd tussen zijn verstand en zijn lagere driften. De gevoelens hoorden daar bij de lagere driften. Dat waren dus zaken waar een volwassen mens niet naar moest luisteren: Stoïcijns. Gevoelens waren nog niet ontdekt als een positieve bron, je regelde je leven naar de wetten van het verstand. En authenticiteit was nog helemaal niet ontdekt: het idee dat je echt jezelf moet zijn en dat je dus geen rol moet spelen die de maatschappij je opdringt. Dit zijn twee zaken die door het Christendom zijn ontdekt: dat gevoelens een positieve kant kunnen hebben en dat er dus ook naar geluisterd kan worden. En dat er meer is dan leven naar de wetten van het land en de religie, dat je geel rol hoeft te spelen. Omdat er authenticiteit is in religie, iets wat jouw diepste kern echt raakt! Dat je geen rol speelt, als je God aanbidt, maar werkelijk pas jezelf wordt als je oog in oog met Hem, met Jezus de Messias staat. Allemaal ontdekt omdat die twee deugden loten aan de boom van de liefde waren. De positieve kant van gevoelens, en authenticiteit: vruchten van liefde, vruchten van Mt. 22. Maar ze werden er van losgemaakt: ze gingen zich voordoen als het enig ware. Tegenwoordig handel je goed als je maar naar je gevoelens luistert en zo probeert je authenticiteit te bewaren. Maar ooit waren beide deugden verbonden aan de liefde waar ze uit voortkwamen, en richtten ze het hart op God en de naaste.
Terug naar onze moeder: waarom handelt ze zo? Omdat de moderne cultuur haar zegt dat de hoogste waarde haar authenticiteit is. Je mag toch niet bij een man blijven waar je niets meer voor voelt? Kun je een leugen leven? Ze scheidt dus omwille van de deugd! Zo kan ze (of hij!) rechtvaardigen dat ze haar man en haar kinderen …. breekt.
Maar wat is liefhebben? Een gevoel? En is dus die liefde er niet meer bij die vrouw? Maar volwassen liefde – ik spreek nu niet over verliefdheid: dat is ook iets positiefs, maar daar heb ik het nu niet over – volwassen liefde is niet in de eerste plaats een gevoel (al zal dat er natuurlijk wel vaak bijkomen): liefde is de standvastige wil om voor een ander het beste te willen. Dat hebben we geleerd bij Jezus aan het kruis. Dat is het voorbeeld van echte liefde: zijn standvastige wil (Getsemane!) om voor de ander het beste te willen.
Tja: als we het zo bekijken, wat kunnen we dan tegen die vrouw zeggen? Ze heeft geen gevoel meer, maar betekent dat dan dat het onoprecht is om door te gaan met het huwelijk? Liefde is niet dat jouw gevoel verwarmd moet worden, maar het is de standvastige wil om voor een ander het beste te willen. Liefde is een doe-woord, zeggen ze wel eens. Liefhebben is een werkwoord! En naar de kinderen toe: als je scheidt dan zal je vast veel gevoel houden voor je kinderen; en je zult ze dat ook elke keer tot tranen toe vertellen. Maar liefde is de standvastige wil om voor een ander het beste te willen. En als we die definitie hanteren, vraag ik me af of ze wel zo veel liefde voor ze had. Is het het beste voor kinderen, dat hun hart gebroken wordt? Deze vrouw is misleid door ‘dolgedraaide deugden’.
De deugden authenticiteit, vrijheid, luisteren naar je gevoel, eerlijkheid, het belang van individualiteit: in de moderne wereld zijn ze alle in opstand gekomen tegen de bron waaruit ze voortkwamen, de liefde van Christus. The old Christian virtues gone mad! Wat is ware liefde? Niet in eerste plaats gevoel; liefde is de standvastige wil om voor een ander het beste te willen. En wat is uiteindelijk het beste voor elk ander? Dat die God liefheeft met heel zijn hart, heel zijn ziel, en heel zijn verstand. Met die visie op liefde kan het in het huwelijk zo maar gebeuren dat je gevoel na verloop tijd – eerst was het koud geworden – weer mee gaat doen. Probeer het, zoek er naar, ga in gesprek, in gebed als je gelooft. Het is duizenden echtparen overkomen: dat ze door de woestijn heen moesten, een woestijn waarin ze zelf gelouterd werden. Ze hebben daar pas geleerd wat echte liefde is.